Rozdział 1

Witam : D Nie ma co robic zamieszania, po prostu pierwszy rozdział Sevmione : ) Chcesz być na bieżąco ? Pisz ->47803574 . Zachęcam do komentowania ;*

***

Wiatr targał jej włosami na wszystkie strony, patrzyła na dwie ciemne trumny. Nie uroniła ani jednej łzy, być może ta tragedia nie do końca dotarła do niej. Bursztynowe oczy wpatrywały się tępo w ziemię. Pierwsza kropla deszczu opadła głośno na deskę trumny jej matki. Ron podtrzymywał jej ciało, które za pewne odmówiłoby posłuszeństwa. Pamiętała jakby było to wczoraj, 12 sierpnia poszła na Pokątną kupić artykuły szkolne, gdy wróciła do ciepłego domu, zastała zmasakrowane ciała na podłodze. Do tego napis na ścianie „Niespodzianka Granger”, który spływał krwią jej rodziców. Teraz stoi tutaj, sama, ponieważ nikt nie jest w stanie zrozumieć jej.

- Niech pokój świeci nad ich duszą…- głos przywrócił ją do rzeczywistości. Dwie czerwone róże, które trzymała w ręku spadły niczym tęsknota na dwie, czarne trumny. Pierwsza łza poleciała po policzku, ściśnięte gardło powodowało, że zaczęła się dusić.

- Zabierz mnie stąd.- szepnęła cicho do Rona.

~*~

Pobiegła do pokoju, który dzieliła z Ginny. Usiadła na szerokim parapecie i patrzyła na rosnącą kukurydzę nieopodal. Zaczęła ryczeć, wszystkie złe wspomnienia przelatywały jej przed oczami. Łzy moczyły jej koszulę. Siedziała tak skulona. To była jej wina, wyłącznie jej wina ! Takie myśli sprawiały, że Hermionie odechciewało się żyć. Za tydzień rozpocznie się rok szkolny, będzie widziała te szydercze spojrzenia Ślizgonów. Usłyszała, że ktoś wchodzi do pokoju, nie chciała z nikim rozmawiać, ani nikogo oglądać, więc oplotła rękoma kolana i spuściła wzrok.

- Przyniosłam ci herbatę, kochanie.- powiedziała Molly i postawiła kubek tuż obok niej.

- Dziękuję.- ochrypnięty głos po płaczu dawał o sobie znać.

- Wiesz, nie chcę sprawiać ci bólu, mówiąc te słowa, ale pamiętaj, zawsze możesz tu być, zawsze będzie tu twoje miejsce, w końcu jesteś tak jakby moją drugą córką, Hermiono.- wytarła łzę spływającą po policzku dziewczyny i wyszła z pokoju. Te słowa sprawiły ból, ale pozytywny, przynajmniej nieliczne osoby starały się zrozumieć dziewczynę. Wślizgnęła się w ciepłą kołdrę i momentalnie zasnęła.

Obudziło ją szturchnięcie. Leniwie otworzyła oczy i spostrzegła Ginny, która uśmiechała się do niej dobrotliwie.

- Miona, śniadanko czeka.- powiedziała. Hermiona przyjaźniła się z Ginewrą od roku, ruda jako jedyna nie zasypała ją „wyrazami współczucia”, starała się pomóc samą obecnością.

Brązowowłosa wstała i poszła wolnym krokiem do łazienki. Wzięła szybki, zimny prysznic. Spojrzała w lustro z obrzydzeniem. Zniszczona ,  blada skóra i podkrążone oczy. Zrobiła kwaśną minę i powoli zaczęła nakładać krem. Rozczesała swoje włosy, tylko z tego była zadowolona, ponieważ ułożyły się w całkiem znośny ład. Zeszła po schodach na dół. Pani Weasley, Ginny, Ron i bliźniaki byli w kuchni. Hermiona powoli podeszła po długiego stołu.

- Dzień dobry kochanie, siadaj, zaraz będzie herbata.- powiedziała miłym tonem gospodyni i zaczęła nerwowo krzątać się przy blacie. Dziewczyna usiadła koło Ginny i nałożyła sobie dwa tosty.

- Dzisiaj jest zebranie Zakonu.- szepnęła jej ruda.

- W jakiejś konkretnej sprawie ?- spytała Hermiona.

- To wy nic nie wiecie ?!- spytali obydwaj bliźniacy, zerkając czy ich mama nic nie słyszy.

Dziewczyny spojrzały po sobie, a następnie wpatrywały się w bliźniaków z ogromnym zaciekawieniem. Ron jak to on, nic go nie obchodziło kiedy w pobliżu było jedzenie.

- Dzisiaj mają wybrać nowych do Zakonu, a jutro odbędzie się zaprzysiężenie.- odpowiedział Fred.

- Dlaczego nie zrobią tego dzisiaj ? – spytała Ginny.

- To chyba oczywiste, wszystko muszą przemyśleć, ty masz tylko szesnaście lat Ginny, a Hermiona siedemnaście, mama z pewnością się nie zgodzi.- George powiedział co miał powiedzieć i wstał od stołu, aby zanieść brudne naczynia.

- Przydzielą nam pierwsze misje.- powiedziała ruda do przyjaciółki.-Zawsze tak jest.- dodała, upijając łyk herbaty.

- Przynajmniej będziemy miały jakieś zajęcie.- odpowiedziała, patrząc na obżerającego się Rona.

- Bracie, czy mógłbyś konsumować swój posiłek w mniej świński sposób ? -powiedziała łagodnym tonem Ginny.

- Jestem głodny !

Na tym skończyła się ich dyskusja i dziewczyny poszły na górę do swojego pokoju. Hermiona usiadła na  lubym parapecie, a Ginny skorzystała z fotela obok. Rudowłosa westchnęła głośno.

- Hermiono, boję się.- powiedziała, patrząc w przestrzeń. Brązowowłosa podeszła do Ginny i usiadła na brzegu fotela.

- Wiem, ja też się boję, moich rodziców brutalnie zamordowano, ty jesteś dla mnie najbliższą osobą, nie darowałabym sobie, gdyby…- nie dokończyła, ponieważ młoda Weasley wtuliła się w jej ramiona.

- Nie myśl tak, wyjdziemy z wojny żywe, nic nam nie będzie ! – krzyczała, a z zamkniętych powiek spływały obfite łzy. Hermiona docisnęła ją do siebie. Ogromne ukłucie w środku całkowicie odblokowało jej uczucia. Zaczęła widzieć swoich rodziców, martwych. Głos w jej głowie krzyczał „To twoja wina”. Podzieliła los Ginny i także zaczęła płakać.

~*~

Nora pękała pod wpływem przybywających ludzi. Pani Weasley gotowała litry herbaty. Hermiona założyła ciemne jeansy, które opinały jej nienaturalnie chude nogi, efekty słabego odżywiania, dziewczyna dniami nie brała nic do ust. Górną partię ciała zakryła kanarkowa tunika. Włosy upięła w ciasny, wysoki kok, a niektórym kosmykom pozwoliła luźno okalać jej zmęczoną twarz. Pierwszy raz od wielu tygodni ubrała się jak przystało. Hermiona nigdy nie przywiązywała uwagi do wyglądu, dla niej liczyło się wnętrze. Ginny weszła do pokoju oznajmić, że Dumbledore już przybył i zaraz zaczną. Wielki dzień. Miała przyłączyć się do Zakonu, była bardzo ciekawa swojego pierwszego zadania. Zeszła na dół, wszyscy patrzyli na nią z pewną nutą zaciekawienia, myśleli, że zacznie się nad sobą rozczulać i szlochać w ramię ? Żałosne.

- Witaj Hermiono, czyżbym wyrwała cię z zadumy ? –bursztynowo oka dostrzegła krzepiący uśmiech Luny. Lubiła posiadaczkę długiego blond loka. Nie była w stanie odpowiedzieć, bo usłyszała głośny krzyk pani Pomfrey.

- Jak ty wyglądasz Hermiono ! Czy ty się głodzisz ?! – powiedziała zbulwersowana pielęgniarka.

- Poppy daj jej spokój, nie ma czasu na ckliwe ględzenie, nie jesteś jej matką.- warknął Szalonooki Moody i podszedł do przybyłego już Dumbledore’a. Rozmawiali przez chwilę, a potem starszy czarodziej stanął przy wielkim stole, gdzie siedzieli wszyscy.

- Moi kochani, dziś jest ważny dzień, ponieważ nasze grono powiększy się o nowych członków. Najpierw zaczniemy od zaprzysiężenia, a następnie przejdziemy do przydzielania zadań. Po pierwsze, nowym pragnę powiedzieć, że wojna z Voldemortem to nie zabawa, wielu z nas zginie w imieniu dobra, wielu zostanie rannych, torturowanych. Jeśli ktokolwiek nie chce zobowiązać się do tej sprawy proszę o opuszczenie Sali, nie będę miał żalu, wręcz przeciwnie. Wielu z was jest tu z własnej głupoty, powtarzam jeszcze raz, wiele stracicie, być może wszystko, ale zyskacie bardzo wiele.- popatrzył chwile po wszystkich zza okularów – połówek  i przeszedł do recytowania słów przysięgi. Hermiona, trzymając prawą dłoń na sercu, poczuła ogromną moc tej przysięgi. Po wszystkim usiedli na swoje miejsca. Nagle rozległo się trzaśnięcie drzwi i do Nory wpadł z kamienną twarzą Snape. Skinął wszystkim na powitanie i usiadł koło dyrektora. Hermiona przyjrzała mu się bliżej. Ten sam, mrożący krew w żyłach wzrok, lecz w tym spojrzeniu było coś więcej, jednak nie mogła odgadnąć co.

- Minervo, zacznij.- powiedział Albus, wdając się w dyskusje z Severusem.

- Panno Weasley.- Ginny momentalnie zbladła.- Na moich lekcjach zauważyłam, że ma pani świetne predyspozycje do zostania animagiem, chciałabym nauczać panią tej sztuki, co byłoby bardzo przydatne dla Zakonu.- powiedziała nauczycielka.

- Oczywiście, kiedy zaczniemy ? – spytała rozpromieniona Weasley.

- Od jutra, jutro rano użyje pani kominka i spotkamy się w Hogwarcie o dziesiątej.- odpowiedziała Minerva.

Zaraz potem głos zabrał Dumbledore.

- Hermiono, Harry, Ronaldzie, do was głównie kieruje tę prośbę, będziecie uczyć się oklumencji u profesora Snape’a co drugi dzień, zaczniecie od jutra.- powiedział ostro.

- Albusie, Weasley ma siano w głowie i potrzeba by cudu, żeby czegokolwiek go nauczyć…- już miał wspomnieć o Potterze i Granger, ale dyrektor przerwał mu.

- Nie obchodzi mnie to Severusie, masz ich nauczać. Panno Granger, mam do pani szczególną prośbę, będzie pani pomagać pani Pomfrey, mówiono mi, że jesteś bardzo zdolna w kierunku magomedycyny.- powiedział wesołym tonem.

- Dziękuję, chętnie się tym zajmę.- wydukała, zarumieniona. Dostała pochwałę od dyrektora, a to nie było byle co.

- Również będziesz kontaktować się z profesorem Snape’em w sprawie zapotrzebowania na mikstury.- z tego dziewczyna nie była zbytnio zadowolona, ale nie wypadało przerywać dyrektorowi. Będzie musiała wytrzymać, poza tym nie została rozdzielona z Ginny, obie będą w Hogwarcie, co bardzo ją cieszyło.

Zebranie trwało jeszcze dwie godziny. Ron nie dostał żadnej misji, przez co chodził naburmuszony do końca dnia. Harry miał prywatne lekcje zaklęć z Dumbledorem i przy okazji mieli odnajdywać kolejne horkruksy. Fred i George dostali za zadanie wymyślać przydatne gadżety dla Zakonu oraz robić listę, kto kupuję artykuły w ich sklepie.

Hermiona po ciężkim dniu położyła się spać, nawet nie miała siły na rozmowę z Ginny, od razu odpłynęła w ramiona Morfeusza.